Op een avond in 2014 hing Paul O’Sullivan een beetje rond in zijn appartement in de Amerikaanse stad Baltimore; hij verveelde zich. Dus, zoals veel mensen die niets beters te doen hebben, logde hij in op Facebook. Voor de lol besloot hij uit te zoeken hoeveel andere mensen op het sociale netwerk dezelfde naam hadden als hij. Even later stonden er tientallen Paul O’Sullivans, naamtweelingen van over de hele wereld, op zijn scherm. In een opwelling stuurde de toen 27-jarige human resources-medewerker hen allemaal een vriendschapsverzoek.
Veel van zijn mede-Paul O’Sullivans negeerden hem, maar een paar reageerden uit pure nieuwsgierigheid. Paul O’Sullivan uit Rotterdam: “Mijn eerste reactie was: ‘Wie is die vent en wat wil hij van me?’ Dus ik heb er een tijdje over nagedacht.” Uiteindelijk kon hij het ongebruikelijke vriendschapsverzoek niet weerstaan. Terwijl Baltimore-Paul door de profielen scrolde van de Paul O’Sullivans die op zijn uitnodiging ingingen, viel hem op dat vier van hen iets gemeen hadden: ze waren allemaal amateur- of beroepsmuzikant. Er was de Rotterdamse Paul, zanger en gitarist; de Manchester-Paul, bassist; en de Paul uit de Amerikaanse staat Pennsylvania, drummer. Vier mannen met dezelfde naam die allemaal graag muziek maken? Baltimore-Paul kreeg een idee.
Zou het niet grappig zijn, vroeg hij de andere drie muzikale Pauls, als ze een band zouden vormen die The Paul O’Sullivans heette? Ja, dat zou zeker grappig zijn, vonden ze allemaal. Zo gezegd, zo gedaan.
Een band beginnen in verschillende tijdzones – Nederland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten – bleek nog lastig. “We besloten een liedje te schrijven, maar het was onmogelijk om vanuit vier verschillende plekken live samen te spelen”, zegt Rotterdam-Paul. Ze zouden niet in de maat spelen, en zelfs een halve seconde verschil zou fataal zijn voor hun muziek. Gelukkig wist Manchester-Paul, een 59-jarige voormalige beroepsmuzikant die nu in de gezondheidszorg werkt, hoe ze dat konden oplossen: Ze zouden een soort muzikale lopende band creëren. “Ik heb veel studiowerk gedaan, waaronder een aantal online sessies”, zegt hij. “Het is niet zo heel ongebruikelijk. Zelfs Stevie Wonder heeft op die manier gewerkt.”
De productielijn begint in de Verenigde Staten. “Baltimore-Paul komt met de muzikale ideeën”, vertelt de 54-jarige Paul uit Rotterdam, die in een psychiatrische inrichting werkt. “Ik heb al eerder liedjes geschreven, dus ik help met de teksten.” Daarna nemen hij en Baltimore-Paul een basistrack op met gitaren en zang, en e-mailen die naar Manchester-Paul, die naast elektrische bas ook gitaar, blaasinstrumenten en contrabas speelt.
“Ik luister een paar dagen naar het nummer om een idee te krijgen welk basarrangement het meest geschikt lijkt”, zegt hij. “Doorgaans maak ik mijn opnames niet zo, maar de technologie maakt het wel heel gemakkelijk.” Zodra hij een baspartij heeft opgenomen, mailt hij die terug naar Baltimore-Paul, die hem vervolgens in het hoofdnummer verwerkt. Later voegt Pennsylvania-Paul de drumbeat toe. Zo gaat de track steeds heen en weer, waarbij ieder bandlid een eigen laag toevoegt, tot ze de sound hebben die ze willen.
De Paul O’Sullivan Band bracht zijn eerste originele nummer, “Namesake,” in maart 2016 uit. Het is een upbeat pop-rock nummer over langeafstandsrelaties – niet het romantische soort, maar vriendschappen zoals die van hen zich had ontwikkeld.
Maar slechts enkele maanden na de release van het nummer kreeg Baltimore-Paul gezondheidsproblemen waardoor hij een tijd moest stoppen met muziek maken. De andere Pauls besloten ook een pauze te nemen van de band. Maar hun vriendschap zetten ze niet op pauze.
Nu hielpen ze elkaar niet in de opnamestudio, maar steunden ze elkaar in bredere zin. De andere Pauls zorgden ervoor dat Baltimore-Paul zich nooit alleen voelde, ondanks de grote afstand tussen hen allemaal. Ze deelden familiefoto’s, chatten online, en hadden regelmatig even contact met Baltimore-Paul en met elkaar.
“We hebben een blijvende vriendschap ontwikkeld, ondanks het feit dat we elkaar nooit hebben ontmoet”, zegt Manchester-Paul. “Ik denk eerlijk gezegd niet dat we nog hechter kunnen worden.
Rotterdam-Paul is het daar van harte mee eens: “We delen ons leven via groepschats op Facebook Messenger en op Instagram. We peppen elkaar altijd op als we horen dat het even tegenzit. Soms heb ik meer contact met hen dan met mijn vrienden in Nederland.” Pennsylvania-Paul (58) vult aan: “De andere Pauls zijn lieve, zorgzame mensen. Ze zijn een bron van vreugde.”
Zelfs hun leeftijdsverschil – Baltimore-Paul is twee decennia jonger dan de anderen – speelde geen rol.
“In het begin was onze naam het enige wat we gemeen hadden, maar de vriendschap kreeg de overhand”, zegt Paul uit Manchester. “Het komt waarschijnlijk door de muziek. Muzikanten trekken vaak naar elkaar toe en leeftijd doet er niet toe. In mijn werk speel ik met mensen van allerlei leeftijden, van 30 tot boven de 60.”
Eindelijk, na een pauze van vier jaar, was Baltimore-Paul genoeg hersteld om weer muziek te gaan maken. Het eerste wat de band deed was een videoclip maken voor “Namesake”, die in februari 2020 op YouTube verscheen. In de eerste twee weken dat hij online stond, werd de video al meer dan 20.000 keer bekeken. Dat is nu al ruim 50.000 keer.
En toen Covid-19 enkele weken later de wereld langzaam stil zette, bleven de Pauls gewoon doorspelen. De band was tenslotte al gewend aan werken op afstand. Maar nu kreeg hun internationale connectie een nieuwe betekenis.
“Als je een liedje schrijft samen met iemand aan de andere kant van de oceaan, voel je je minder opgesloten”, zegt Baltimore-Paul. Zo namen ze tijdens de pandemie hun eerste EP op: Internet Famous: A Retrospective, kwam uit in april 2021. De helft van de opbrengst van Internet Famous doneerden ze aan het Solidariteitsfonds Covid-19, dat de inspanningen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ter bestrijding van de pandemie ondersteunt.
“Het leven is soms hard”, zegt Pennsylvania-Paul. “Als je de kans hebt om ergens vreugde te brengen, moet je andere dingen opzij zetten.”
Middenin de pandemie en de lockdowns werden de vier Pauls ontdekt door de media. In de VS traden ze op in het televisieprogramma The Kelly Clarkson Show en ze werden geïnterviewd door vooraanstaande media als The Washington Post, CBS News en Forbes Magazine – niet zozeer over de muziek, maar over de unieke manier waarop de Pauls elkaar hadden leren kennen, het feelgood-verhaal achter de band. Sommige media stelden The Paul O’Sullivans ten onrechte voor als een project dat voortkwam uit de lockdown, terwijl de band in feite al vijf jaar vóór de pandemie was gevormd.
Manchester-Paul vindt alle publiciteit leuk, maar is verontwaardigd als de band soms wordt gepresenteerd als een gimmick. “De muziek die Baltimore-Paul schrijft is echt uitstekend,” zegt hij. “Het zou spannend zijn om hiermee verder te gaan.”
Na zoveel jaar contact op afstand, zouden ze elkaar graag een keer in levende lijve ontmoeten, maar tot nu toe hebben slechts twee van de Pauls dat gedaan. In de herfst van 2020 verraste Baltimore-Paul Pennsylvania-Paul bij hem thuis, na heimelijk overleg met diens verloofde. Het was de eerste keer dat ze elkaar in levende lijve zagen, zonder een computerscherm tussen hen in. De twee zagen elkaar de zomer daarop weer en ze hopen dat de andere twee Pauls er binnenkort ook bij kunnen zijn.
“Het zou geweldig zijn om bij elkaar te komen en echt als band op te treden”, zegt Paul uit Rotterdam. “We hebben het er vaak over. Ik zou graag met mijn gezin naar de Verenigde Staten op vakantie gaan om de andere Pauls te ontmoeten.” Tot nu toe hebben persoonlijke verplichtingen en de coronamaatregelen hen belet om hiervoor echte plannen te maken.
Manchester-Paul, die al in twee professionele bands speelt en betrokken is bij talrijke opnameprojecten, denkt er net zo over: “Het is een mooie episode die nu al zeven jaar duurt. Ik weet niet waar het heen gaat. Een wereldtournee zou geweldig zijn.”
Dat is precies waar Baltimore-Paul van droomt: een wervelende internationale tournee met vier optredens – in elk van hun woonplaatsen.
“Hoe groot is de kans”, zegt hij, dat een willekeurig Facebook-verzoek niet alleen tot nieuwe muziek leidt, maar ook tot blijvende vriendschappen? “Sommige dingen zijn gewoon voorbestemd.”
Emma Taubenfeld, m.m.v. Paul Robert
Illustratie: Gel Jamlang